Antes de nada, aclaro que con este proyecto no abandono “Bajo la cúpula”. Seguiré escribiendo aquí, en castellano, dejando los artículos en euskera para el nuevo proyecto.

Pero hoy vengo con toda la ilusión del mundo a anunciaros un nuevo proyecto, el proyecto “Baskonia zainetan”, un proyecto de impulso al euskera, nuestro idioma, con el que busco unir el basket en general y el Baskonia en particular (con espacios también para Araski y Araberri) con el euskera.

 

El objetivo por tanto es claro; impulsar el uso del euskera en general y en el ámbito del deporte en particular: se habla y se escribe muchísimo de baloncesto en Vitoria-Gasteiz, tenemos blogs, programas de radio, periodistas y comentaristas maravillosos en esta ciudad que son capaces de analizar magníficamente el basket… pero por desgracia, la gran mayoría de ellos lo hace en castellano. Igualmente, en redes sociales (foros, twitter, instagram, etc) los aficionados expresan sus opiniones mayoritariamente en castellano.

 

Últimamente, y especialmente tras la celebración de Euskaraldia, en cambio, si que percibo una mayor sensibilidad hacia el euskera y un mayor número de opiniones y respuestas vehiculadas a través de nuestro idioma. El proyecto lo que busca es canalizar este flujo y darle algo más de visibilidad; Crear una comunidad que opine y comente de baloncesto en euskera y hacerla crecer cuanto más, mejor.

 

“Baskonia zainetan” es un proyecto con tres vertientes;

 

1. El blog “Baskonia zainetan”. Su nombre no es casual, y es el heredero del antiguo blog “Baskonia en vena”. Inicialmente pensé en comenzar el proyecto de cero y sólo en euskera, pero finalmente decidí que era una pena perder el archivo de artículos escritos desde 2006 hasta 2015 (en castellano), un total de 593 artículos que, mejores o peores, no quería dejar en el olvido; eso si, serán las únicas entradas en castellano del blog. El formato de “Baskonia zainetan”, en cambio, será un poco diferente para adaptarse a los nuevos tiempos: Procuraré escribir un artículo semanal, breve, con cuatro puntos claros, dos dedicados a Baskonia, uno a Araski y otro a Araberri. En ellos dejaré cuatro pinceladas de opinión con el objetivo claro de fomentar el debate en euskera, un debate que propongo se alimente en Twitter y en el nuevo foro creado.

 

2. La lista de twitter y el foro “Baskonia zainetan”. Digamos que el blog es unidireccional, pero el proyecto lo que busca es precisamente lo contrario, busca la interacción, cuanto más amplia mejor. Nadie juzgará el nivel de euskera de los posts, esto no es un examen de EGA, sino un foro de debate y expansión para el euskera. Que nadie tenga miedo a equivocarse, porque no importa lo más mínimo. Para lograrlo, el proyecto genera dos elementos que permitan expresarnos en euskera en los foros de debate habituales:

 

• Una lista de Twitter, pública, que estará accesible para cualquiera que quiera seguirnos. Pretendo arrancarla con una comunidad de gente que ya debatimos actualmente en Euskera. Introduciré en la lista a cualquiera que me lo pida, de forma que se garantice que todos los integrantes de la lista saben y, por tanto, se puede interactuar con ellos en euskera.

 

• El foro “Baskonia zainetan”. Quizá el formato “foro” sea menos dinámico que el de twitter, pero permite que toda la interacción, sea en euskera. Por ello se ha generado un foro donde debatir integramente en euskera de baloncesto, con apartados para Baskonia, Araski y Araberri. No se admitirán comentarios en castellano.

 

3. Habrá también una vertiente personal, de cara a cara, para abandonar el mundo virtual y dar el paso a que la red y el impulso al euskera traspasen el ordenador y se lleve a los bares, al campo, al monte, etc. Para ello, generaremos unas dinámicas basadas en el formato de éxito “Mintzalaguna”, donde nos reuniremos a debatir de baloncesto íntegramente en euskera. Para asistir a estos encuentros (que se convocarán con antelación y estarán abiertos a todo el que quiera), el único requisito será poder expresarse y entender el euskera (sea cual sea su nivel, y sin importar el cometer errores) y tener ganas de hablar de baloncesto. Algunos de estos encuentros tendrán temática abierta y otros serán más dirigidos; Por ejemplo, antes de la Copa de la Reina haremos uno específico para hablar de Araski, antes de la final four haremos uno específico de Baskonia y buscaremos una ocasión para hablar también específicamente de Araberri.

 

En definitiva, un proyecto para impulsar el euskera y para hablar de basket. ¿Se os ocurre un plan mejor? ¡Bienvenidos a “Baskonia zainetan”!

Olentzero joan zaigu, eta ez dakigu mendian lanean ote egongo den, ikatza lantzen do ardoa edaten, baina joan egin da, eta ez du oparirik utzi Buesa Arenan. Aurten taldeak opari bat merezi zuen, ondo merezita gainera. Lan itzela erdiesten ari dira bai jokalariakzein entrenatzailea, Euroligan balantzea orekatu egin dute eta ACB ligan bigarren postuari itsatsita dirudite. Nire lagun batek esaten duen legez… Apaizak hobeto!

 

Has gaitezen Euroligako sailkapenari begiratu bat egiten. Baina begira diezaiogun ikuspuntu objektibo batetik. Baskoniak 6 partida baino ez ditu jokatu etxean, eta 6 garaipen ditu sailkapenean. Uler dezaket argudio guztiak, baina sinis nazazue, ez dago bat ere gaizki (balantze ona da, benetan). Eta kontuz, datorren hiru partidak kanpoan izango dira berriro ere. Ez dakit zer nolako piztiak egin duen egutegia, baina gerta daiteke sei garaipenekin jarraitzea hiru asteren buruan. Norbaitek pentsa zezakeen Top-8tik at izan gintezkeela, baina ez litzateke egia izango. Hortik aurrera egutegia bidelagun izango dugu, eta Baskoniak hegoak ireki eta hegan egiten hurbilduko da Top-8ra zalantzarik gabe. Keep calm and trust the process. ACB ligak ez du orain garrantzi handirik. Garaipenak oso ondo datozkigu, baina Kopa heldu arte, Euroliga ondo prestatzeko saioak baino ez dira.

 

Gaurko post honetan, Perasen lana goraipatu nahiko nuke. Ezagutzen nauzutenok badakizue Pedro Martinezen irteera ez zitzaidala bat ere gustatu, eta oraindik ez dudala ondo ulertzen, taldea hobeto joan arren, baina horrek ez du zer ikusirik Perasen lanarekin. Perasek talde desorekatu bat hartu zuen, eta talde horretatik bi jokalari galdu ditu (Granger eta Garino). Ez dakit fitxaketaren bat eskatu ote duen ala ez, ziur aski bai, baina egia esateko ez da inor etorri. Hau da, Perasek Pedroren gabeziak oinordetzan hartu zituen, eta gabezia horirei bi ezusteko gehitu egin dizkio. Edonork ulertu izango zuen taldea sailkapenean hondoratuta izango balitz; aitzitik, burua atera egin du eta borrokarako prest dago. “Caracter Baskonia”.

 

Hau guztia ondo egon arren, gure helburuak erdiesteko Olentzero menditik jeitsiarazi behar dugu berriro ere, izan ere, gabonak oraindik ez dira amaitu! Baskoniak gabezia nabariak ditu, batzuek argi ikusten direnak eta beste batzuek ez, baina hantxe daude. Ez dakit Olentzerorekin estaliko ote ditugun, edo errege magoei itxaron egin beharko diegun, baina ziur naiz ahalik eta azkarren jokalariren bat (edo bi) ekarriko di(zki)gutela .

Itxaroten dugun bitartean, gaur arratsaldean aukera bikaina daukagu Bartzelonaren aurka galdu genuen norgehiagoka berreskuratzeko. Eta urtea bukatu baino lehen, Buesa Arena bete batean benaz gozatuko dugu Real Madrilen aurka. Azken finean, saskibaloia gozatzea baino ez da, eta talde honekin, nik behintzat, gozatzen dut.

Baskonia Rock taldea oholtzan agertzen den bakoitzean, doinuek primeran ematen dute. Zuzendaria bere lana primeran erdiesten ari da, musikari guztiak motibatuak eta tresna afinatuekin baitauzka; musikariak, salbuespenak salbuespen maila ona ematen ari dira eta buru-belarri lanean dabiltza. Rock talde ona, bikaina batzuetan, baina bi pieza faltan sumatzen ditut rock taldean; abeslaria eta gitarrajolea.

 

Guns and Roses talde mitikoak soinu ederra ematen zuten. Talde arrkastatsuenetakoa zen, eta musikari ugari zituen, baina denek gogoratuko dute Slash eta Axl Rose. Gauza bera gertatzen zitzaion Rolling Stonesi Mick Jagger eta Keith Richardsekin, edo U2ri Bono eta “The edge”-rekin. Kontzertuak behar duenenan, gitarrajoleak solo bat jotzen  du eta denak zur eta lur uzten ditu, edo kontzertua maldan behera dirudienenan, abeslariak balada itzel bat abesten du eta zirrara eragiten du publikoan.

Baskonia Rock taldeak, aurten, ez ditu ez abeslari ezta gitarrajolerik ere. Tokok baterian primeran moldatzen da (Euroligako iragarkian ikusi genuen legez) eta baxujoleak, saxofonistak, tronpetariak edo piano-jotzaileak beraien lana ondo egiten dute. Oro har, taldea oso ona da, baina kontzertuak behar duenenan, edo maldan behera dirudienenan… Nork eragingo du zirrara?

 

Aurreko astean, “dobles figuras” solasaldian, Pepe Lasok gogoeta interesgarri bat egin zuen. Hasieran ez nekien berarekin bat nentorren ala ez, baina ondo pentsatu eta gero, uste dut arrazoia zeukala. Behintzat gaur. Peperen ustetan, Baskoniak, hiru antolatzaile izan arren, antolatzaile bat behar du. Abeslaria. Antolatzaile bakoitzak bere dohainak ditu, besteengan ezberdinak direnak, eta hirurak bateragarriak dira. Baina ez daukagu antolatzaile erreferente bat, azkeneko bost minutuetan kantxan egon behar dena nahi eta nahi ez. Egun, azkeneko bost minutuetan, edozein antolatzaile jar dezakegu, berdin dio, zeren hirurak onak dira, baina haietako ezeinek ez du balada zirraragarririk abestuko. Taldeak ez du bere erreferentziarik behar, beraz, egun batzuetan Granger izango da, beste batzuetan Luka edo Marcelinho. Egun, berdin dio. Eta hori, rock talde on batentzat, ez da ona. Elmer Benneten bat, Prigioniren bat, Larkinen bat… Udan, taldearen kudeatzaileak Larkin baten bila egon ziren (Larkinen bila, hain zuzen ere), baina azkenean, zuekaten hiru antolatzaileekin geratu ziren. Agian ezin izan zuten ezein bota, agian ez zuten inor aurkitu, edo agian Pedro hirurekin pozik zegoen, batek daki!

Bestalde, gitarrajolea faltan sumatzen dut. Aipatutako iragarki horretan, Beabois gitarra jotzen agertzen da, eta bai, zirrara eragiten du. Horrelako jokalariak bereziak dira. Batzuetan hanka-puntetan igarotzen dute partida oro bat, beste batzuetan pentsa genezake beste jokalari langile batekin alderatuta, askoz eraginkorragoa dela Janning bezalako jokalari batek Beabois bezalako batek baino. Baina kontzertuak behar duenean, edo maldan behera dirudienenan, norbaitek gitarra atera eta solo ziragarri bat jo behar du. Aurtengo gitarrajolea Hilliard izan beharko litzateke, eta batek daki, agian azkenean gitarra ondo joko du, baina orain arte talde-jokalari on bat baino ez da. Egia da partida gutxi daramala Gasteizen, eta egia da bi lesio jasan dituela, ez larriak, baina bi. Argi daukat jokalari on bat dela, eta taldean nahi dudala, baina galdera izan zitekeen… beste gitarrajole ezberdin bat behar dugu?

Janningek, udan, pasaporte faltsuen gameluari esker, beste hutsune bat zabaldu zigun taldean. Hutsune hori, edozein tokiko jokalari batekin bete dezakegu, nahiz amerikarra zein europarra. Beteko ote du Baskoniak? Abeslari bat izango da? Gitarrajole bat akaso? Abeslari-gitarrajolerik izan daiteke? Bateria-jotzailearen ordezko bat (arazo hori, beste egun baterako)? Hutsune hori hutsune izaten jarraituko ote da lesio bat agertu arte?

 

Bitartean, daudenekin topera! Aupa Baskonia!

Denboraldi berri baten aurrean aurkitzen gara berriro, baina ez da izango beste denboraldi arrunt bat, “denboraldia” baizik. Bai horixe, aurten Final 4a Gasteizen jokatuko da, eta Baskoniak hantxe egon nahi du, gurean.

Hainbat eta hainbat artikuluk eta irrati saiok aztertu dituzte aurtengo jokalariak, zer nolako aldaketak egon diren edo zer esan nahi duen “jarraitasuna”, beraz, ez dut hortik sakonduko, baina gutxik ikusi ditut aztertzen gure benetako aukerak final-4era heltzeko, eta gai horri heldu nahi nioke. Horretarako, ikusten ditudan lau mehatxuak iragarriko ditut, denok buruan izan ditzagun:

 

1. Aurredenboraldia. Lehenengo mehatxua aurredenboraldi eza izango litzateke. Beste urte batzuetan, talde guztiek arazo berbera zeukaten (Baskoniak ere bai). Fibak antolatzen dituen lehiaketa ofizialetara (mundobasket, eurobasket eta abar) jokalari gehienak joaten dira, eta goi milako talde gehienek arazo berberarekin topa egiten dute. Aurten, berriz, Fiba Leihoen eraginez, gauzak era bat aldatu dira, eta goi mailako talde gehienek, salbuespenak salbuespen, jokalariei debekatu diete “bolo” horietara joatea. Niretzat ustekabe itzela izan zen Baskoniak lehengo taldearen 8 jokalariei baimena eman zienenan, ez nuen espero. Pedro Martinezek publikoki kexatu da, eta arrazoi guztia dauka; Aurredenboraldia pikutara bidali du Baskoniak astebete honetan. Bitartean, Bartzelonak, Real Madrilek eta abar, beraien aurredenboraldiekin jarraitu ahal izan dute. Zer eragin izan dezake arazo honek? Batek daki, agian ezer ere ez, agian asko, baina komeni zaigu ez ahaztea. Jokalari guztiek onik itzultzea “bolo” horietatik baino ez dut espero.

 

2. Egutegia. Baskoniari egokitu zaion egutegia latza da gero! Lehenengo 13 partidatik, 5 baino ez ditugu etxean jokatuko, eta 5 horietatik hiruk iazko final 4a jokatu zuten; Olympiakos, Fenerbahce eta CSKA hurrenez hurren. Egutegiak badakigu nola diren, azken finean denen kontra etxean eta kanpoan jokatuko dugu, baina hasiera on edo txar bat edukitzea oso garrantzitsua da. Ez badidazue sinisten, galdeiezue Pablo Prigioniri. Espero dezagun taldeak pazientzia edukitzea eta bere garaia itxarotea dramarik gabe.

 

3. Eskarmentu eza. Nik ez dakit Shields Timma baino hobea den ala ez, edo Darrun Hillard Beabois baino erabakigarriagoa. Penavak ere, Malmanisek baino prestakuntza gehiago izan ditzake? Batek daki! Hala ere, dakidana da heldu diren jokalariek atera direnek baino eskarmentu txikiagoa dutela. Ezagun da ez dagoela lotura jakin bat eskarmentua eta emaitzen artean, baina kontuan izan behar dugu arazo hau, garrantzi erlatiboa badu ere.

 

4. Presioa. Bakoitzak jakin beharko luke zein handia den norberaren presioaren zama, eta zer nolako gihar duen zama hori pairatzeko. Berriki atera da nola kudeatzen duten zama hori beste talde batzuk; Real Madrilek, adibidez, zama hori eusteko 30 milioi jarri (galdu) zuen mahai gainean iaz. Fenerbahcek 18 milioi galdu zituen orain bi urte (txapeldun izan zirenean), eta iaz 8,5 milioi. Bartzelonak 27,7 milioi 2017an. Baina Baskoniak ez du horrelako giharrik. Alaves taldea lehenengo mailan dagoenetik, aurrekontuak hobeto dabiltza, baina ez hain ondo. Beste maila batean jokatzen dugu zalantzarik gabe. Horrek ez du esan nahi final 4era ezin garela heldu, baina argi izan behar dugu denok ez dela erraza izango, eta gauzak oso ondo egiteaz gain, zorte pixka bat guztiz beharrezkoa izango dela. Presioa ona da, eta denok ikusi nahi dugu Baskonia Gasteizko Final 4a jokatzen, baina horrek ez gaitzala erotu. Iaz Zalgirisek lortu zuen, aurten guk ere lortu dezakegu, baina zama ondo kudea dezagun.

Hauek dira Baskoniak izango dituen 4 mehatxuak final 4era heltzeko. 16 talde Gasteizen egon nahi dute, 4 baino ez badute lortuko ere. Nik benetan uste dut Baskoniak bere aukerak dituela, eta denon artean bultzatzen badugu, erronka hori lor daitekeela.

Aupa Baskonia!

Pedro Martinezek lortu du. Baskoniak lortu du. Top-8an gaude, berriro ere. Utopia zirudiena, eta agian zena, egi bihurtu du Pedrok, eta blog honetatik eskerrak eman nahi dizkiot: mila esker, Pedro, bihotz bihotzez! Mila esker Baskonia zoragarri bat eraikitzeagatik, jokalari on multzo bat talde itzela bihurtzeagatik, eta, atzera, ilusioa eta harrotasuna ekartzeagatik.

Pedro Martinez tipo berezia da; hamaika urte daramatza saskibaloi munduan, eta erronka ugari onartu ditu bere bidean. Azken lau erronkak, hala nola, zorabiatzeko modukoak izan dira: lehenik Kanaria Handia haztea eta elitean ezartzea lortu zuen; bigarrenik, Manresa ACBn utzi zuen (agian erronkarik zailena); hirugarrenik, Valentzia bere bizitzako porrot latzetatik atera (Eurocupa galtzea) eta ACB liga eskuratu zuen iaz; eta, azkenik, Baskonia hartu eta 0-4tik Top-8ra eraman du. Balirudike hau guztia lortzea erraza dela, baina ez da. Goraipa ditzagun bere lana eta bere lorpenak, ez da lan erraza izan eta, inondik inora.

Datorren erronka Final-Fourera heltzea litzateke. Beste utopia bat akaso, baina talde honentzat ez dago utopiarik. Bihar Baskoniak Efes hartuko du Buesa Arenan. Etsi, berriz, Olympiakosek Zalgiris hartuko du grezian. Baskoniak bere eskuan duen aukera bakarra CSKA saihestea litzateke; Efes menperatuz gero, bederen zazpigarren amaituko luke eta. Gero, ostiralean, Olympiakosek etsaia aukeratuko du: Etxean galduz gero, Zalgiris, baina irabaztekotan Baskoniaren aurka neurtuko luke. Nire aburuz, Olympiakos izango litzateke aurkaririk aproposena Final Fourera iristeko, baina azkenean Fenerbahce edo CSKA hartu behar baditugu, jo eta ke borrokatuko ginateke haien aurka. Eta orain jokatzen ari garen legez jokatuz gero, aukerak izango genituzke.

ACB ligan, Baskoniak bigarren postua eskuratu zuen aurreko astean. Egun, ez dago ACBn aurka egin dakiokeen talderik. Noski, partiduak gal ditzake, joko bat baino ez da, baina goiko postuetan bukatuko du seguruenik. Barkaidazue, baina apirilean ACB ligari buruz mintzatzea oso aspertzen nau. Ez dago Euroligarekin konparaketarik. Playoff-ekin itzuliko da berriro interesa, baina orain Final Four baino ez daukat buruan.

Top-8a hasi arte, egunak urteak balira legez pasatzen dira; bitartean, Baskoniari osasuna baino ez diot opa. Eta zorte pixka bat, noski.

Zorionak, Baskonia, eta mila esker, Pedro.

Gaur egungo Baskoniari zerbait falta zaio. Ez dakit ondo zer den, edo hobeto esanda, ez dakit ondo non kokatuko nuke McRaek utzi duen zulo itzelaren ordezkoa. Azkeneko lau partidak berrikustean erraz ikusi ditzakegu Baskoniak dituen arazo larriak. Ala eta guztiz ere, arazoak arazo, Baskoniak Euroligan ematen ari den maila oso ona dela deritzot. CSKA edo Fenerbahceren aurka ondo borrokatu genuen, Olympiakosi jipoi ederra sartu genion eta atzo, Real Madrilen aurka, bi puntura geratu ginen. Kontuan izan Euroliga barruan dauden lau talderik onenak aipatu ditudala.

Baina zer behar du Baskoniak? McRae joan da, eta ziur naiz bere ordez beste jokalari bat ekarriko duela Baskoniak, baina nola osatuko du puzle hura? Puzlea osatzeko fitxa asko ikusten ditut: Marcelinho, Vildoza, Garino, Jones eta Malmanis hain zuzen ere. Aztertu ditzagun, bada

Lehenengo fitxak Jones eta Malmanis dira. Jones Baskoniarekin duen lotura bi aste barru bukatzen da. Eta bi aste barru Malmanis prest egongo da berriro jokatzeko. Baskoniak hartu behar duen lehenengo erabakia hori izango da: Jonesekin jarraitu edo ez? Malmanisen itzala hantxe dago eta. Eta erabaki horren ondorioa puzlearekin bukatuko du edo ateak irekiko dizkio espekulazioari.

Bigarrengo fitxak antolatzaileak dira: Marcelinho nahiko gaizki jokatzen ari da azkenaldi honetan, eta ez dirudi konponketa errazik duenik, Vildoza oso gaztea da eta taldetik kanpo dago ACB ligan, eta hori ez dio usten jarraitutasunarekin jokatzen, eta bukatzeko, Granger nahiz fisikoki nahiz mentalki nekatuta dago. Azken finean, taldeak antolatzaile sendo bat faltan botatzen du, eta momentu honetan ezin dut ziurtatu taldearen barruan dagoenik.

Azkeneko fitxak hegalekoak dira. Non arraio dago Timma? Denboraldia hasi zenean Timma ez zegoen, baina aitzakia asko aurkitu genituen eta denok uste genuen azkenean agertuko zela. Eta agertu zen, ez gehiegi, baina agertu zen. Baina azkenengo lau partida hauetan Timma ez da agertu berriro, eta taldeak beste konponbide batzuk aurkitu behar izan ditu: Grangerekin hegaleko jokatzen, bi hegaleko txikiekin batera jokatzen, edo Garinori minutu gehiegi ematen. Baina taldeak puntuak behar dituenean, Garino ez da jokalaririk aproposena. Ziur aski Timma agertuko da berriro, oso jokalari ona da eta, baina bitartean taldeak bere puntuak faltan botatzen ditu. Garinok, aipatu dudan moduan, borrokalari soil bat da, eta Timma ondo balego osagarri on bat izango luke, baina gaur egungo Timmarekin taldeak puntu gehiago behar ditu, eta berak ezin dizkio eman.

Osagarri hauekin guztiekin puzlea osatu behar du Baskoniak. Nik nahiko argi daukat zein izango zen nire aukera, baina ulertzen dut ez dela erraza, eta bakoitzak bere iritzia izango duela. Nik Baskonia izango banintz, Jones kenduko nuke eta hegaleko amerikar bat ekarriko nuke. Taldea osatuko nuke Malmanis edo beste jokalari komunitario batekin, eta Vildoza ACB ligan sartuko nuke Garino edo Marcelinhoren ordez.

Eta zuek zer aukeratuko zenukete?

Alavesek eta Baskoniak hitzarmen bat sinatu zuten iaz. Hitzarmen horren arabera, Alavesen aurrekontutik %4a pasatuko dio urtero Baskoniaren kontuari, “kudeaketagatik”. Alavesek berak jakinarazi zuen abenduan akziodunei aurkeztutako balantzean, eta atzo, El Correo-n, zehaztasun gehiago irakurri genuen. 2,3 milioi izan ziren iaz.  Hantxe irakurri genuen ere Baskoniak 1,1 milioi superabitekin bukatu zuela iazko denboraldia.

Hauek dira albisteak, baina gero, zaletasunaren arabera edo maite-gorrotoaren arabera irakurri eta entzun dezakegu interpretazio ugari. Dirudienez, gasteiztar askok ez dute onartzen Gasteizen gertatzen ari den aldaketa. Jadanik, “Grupo Baskonia-Alavés Group”-ek ordezkatu ditu nahiz Baskonia nahiz Alavés. Errealitate hau ez duena ikusten, arazo larri bat dauka. Hots, ez dauzkagu bi klub bat bakarrik baizik, saskibaloi eta futboleko sailekin, hori bai.Baina berri hau argitaratu zenetik, gasteiztar guztiak amorru bizian daude. Futbol-zaleak sutan: Lapurtu digute! Josean Querejeta madarikatu horrek! Saskibaloi-zaleak futbol-zalekin haserre: Eskergabe hauek! Non ote zen Alavés Josean Querejetak taldea hartu zuenean? Eta non egongo ote zen gaur hartu ez izan balu? Desagertuta! Bakoitzak bere hitzetan, baina gutxi gorabehera argudio berdinak entzun ahal ditugu Gabonetako eztabaida gehienetan. Dakizuenez, koinatu gehiegi batzen dira egun hauetan mahi baten inguruan.

250.000 bizilagun bizi da Gasteizen, oso hiri txikia baita, baina lehenengo mailako bi talde dauzkagu. Eta bi talde horien kudeatzailea pertsona bera da. Lortzen diren sinergiak aprobetxatzea ez da aukera bat, behar bat baizik. Gure errealitatea asko aldatzen ari da, eta aldaketa horren eraginez, kudeaketa aldatu behar du nahitanahiez. Bukatu dira babesle handiak, ez dugu berriro Taugres berri bat hain errez aurkituko, eta errealitate krudel horretan igeri egiteko, ezagutzen dudan igerilari hoberena da Josean Querejeta. Bi aukera daukagu Gasteizen, aldatu edo pikutara joan. Eta nik ez dut nahi ez Baskonia ez Alaves pikutan ikusi nahi.

Josean Querejetaren kudeaketa itzela dela ez du inork ukatzen, haters-ak ezik noski. Urte batzuetan hobeto egin dezake eta beste batzuetan berriz, pixka bat txartoago, baina perspektibarekin ikusten badugu, bere kudeaketa beti gorantz doa. Saskibaloian adibidez, orain dela urte asko ez ditugula titulurik irabazten (etorriko dira), baina aitzitik, Euroliga berrian gaude eta hantxe egongo gara hurrengo hamar urteetan. Ez gara jada Scolak, Machek edo Bennettek osatu zuten “TAU CERÁMICA” inperial hura, baina Europan dauden hamasei talde onenen artean egongo gara beti. Futbolean berriz, taldea 2B mailan hartu zuen eta lehenengo mailan dauka dagoeneko. Asko sufrituko du aurten maila mantentzeko, baina bederen Gabonak salbazio postuetan igaro du taldeak. Hobeto egon liteke? Bai horixe! Baina askoz txarrago ere bai.

“Grupo Baskonia-Alavés Group”en kontuak erlazionatuak daude. Beti egon dira erlazionatuak, baina azkenean gardentasun pixka bat adierazi dute eta zenbakiak mahai gainean jarri dituzte. Nire ustez ondo dago, baina badakit post honekin ez dudala gerrarekin bukatuko. “Pro” eta “anti”-ak gerran jarraituko dira.

Gabonetan Buesa Arena ia beteta ikusi dugu. 14.000 bat ikusle egon dira CSKA eta Real Madril ikusten. Futbolean berriz, 18.000 bat lagun bildu ziren Mendizirrotzan Alavés eta Las Palmasen arteko neurketa ikusteko. Baskonia eta Alavesen zaleak itzelak dira benetan. Eta aurretik daukagun urtea oso gogorra izango da bi taldeentzat. Alavesen garaipen bakoitzak Baskoniari on egingo dio. “Espanyoli irabazi dio Baskoniak” izendatu zuen Danel Agirrek idatzitako artikulua orain dela bi hilabete, eta berarekin bat nator.

Ongi etorri denoi errealitate berri honetara. Aupa Baskonia, eta Aupa Alavés!

By Urbix,

Hemen daukagu Urbixen bigarren artikulua! Mila esker Andoni!

Undertaker

Ostiralean CSKA Mosku dator Gasteizera. Gaztelaniazko ‘que viene el coco’ edo ‘el hombre del saco’ esaerek ez dute itzulpen errazik euskaraz. Haur txikiei abesten zitzaizkien seaska abestietan piztiak eta munstroak aipatzen ziren, haurrak, beldurraren beldurrez, lokar zitezen. CSKA, Baskoniarentzat, piztia, munstroa da. Real Madril bera baino gorrotatuagoa, ziurrenik. Theo Papaloukas-en lepo mozketa keinu harengatik, Nocionik hamarkada bat atzera Universal Sports Hall hartan galdu zuen baloi madarikatu harengatik, Ettore Messinaren zezenketagatik, Dimitrios Itoudis diplomatikoaren ziztadengatik… eta Europako aberatsak direlako. Baskoniak Euroligako aberatsen aurka borrokatzeko berezko grina daukalako sartua odolean.

Messina Manolete izan zitekeen, prentsaurreko sonatu hartan Buesan saskibaloia ez, zezenketa bat ikusi zela esan zuenean. Baskonia zaleen zerrenda beltzera pasa zen orduan. Itoudisek ere bere maisu izandakoaren antzera jokatu zuen geroago, baina zenzenketak ez, wrestling borroka bat bezala epaitu zuen, 20 X 20 kantxan ikusitakoa. Ez dut wrestling-a asko ezagutzen, entzuna nuen ba dagoela Rey Misterio izeneko borrokalari bat… Begiratu egin behar izan dut, munduko 20 wrestler ezagunenen zerrenda, bat aukeratu eta Itoudis-i goitizen bat jartzeko. Undertaker gustatu zait. Ehorztailea. Baskoniaren loriarako bidea hondoratu duen entrenatzaile ezagunenetakoa baita.

Ez dut sobera atsegin Itoudis. Sumatuko zenuten, dagoeneko. Bi Itoudis baitaude: Dr. Jekyll eta Mr. Hyde. Bere taldeak irabazten duenetan, partida osteko agerraldietan errespetua erakusten die Baskoniari, bere zaleei, kirol taldeari, Dr. Jekyll-en paperan. Galtzen duenetan, ordea, bere nortasuna eta izaera erabat eraldatzen dira, eta diskurtso latzak botatzen ditu, epaileen jarduna hitz itsusiekin kritikatuz. Hori, kazetariak errespetatzen ez dituenean…

Pasa den apirilean gertatu zen azkena. Top 8an, Baskonia eta CSKA elkarren aurka aritu ziren Istanbulgo Lauko Finalean aritzeko postu baten bila. 3-0 nagusitu ziren errusiarrak, baina Moskuko bi partidak markagailu estukoak izan ziren, eta epaileak, nola ez, erabakigarriak izan ziren, une jakinetan Europako talde aberatsenaren aldeko erabaki eztabaidagarriak hartuz. Beste behin. Gasteizen 3-0koa lortuta, nik neuk, epaileen lanaren inguruan galdetu nion Buesako prentsa aretoan Itoudis-i. Gaztelaniaz galdetu nuen, itzultzaileak ingelesez galde ziezaion, protokoloak agintzen duen moduan.

Ez zion utzi itzultzaileari bukatzen utzi. Gaztelania ulertzen duela jakin genuen egun horretan aretoan ginen kazetariak.  Zenbait galderek bere onetik ateratzen dutela ere bai: «Badakit nondik zoazen, eta ez dut onartzen nire jokalarien ahalegina, esfortzua, epaileen lanaren baitan epaitzea». Berriro galdetzeko aukerarik gabe, aulkitik jaiki eta martxa egin zuen. Hori da Itoudis, 2012an Baskoniako entrenatzaile izatetik gertu egon omen zen entrenatzailea. Elegantea tratuan, komeni zaionean, baina harroa, gustatzen ez zaiona entzuten duenean.

Beste baterako utziko dut entrenatzaile ona den edo ez den. Euroliga bat irabazi du hiru urtetan, CSKArekin, eta beste bi Lauko Finalak jokatu. Palmares bikaina. Baina 40 milioi euroko dirutza jarri diote eskura urtero, nahi izan dituen talde puskak egiteko. 120 milioi euro hiru urtetan, eta Euroliga bat onartzeko moduko balantzea den, zuen, irakurleen esku uzten dut.

Andoni Urbistondo, «Urbix«

Urbixek aipatutako “utopia” bizirik jarraitzen du, baina agian utopia hitza jadanik ez du zentzurik. Baskonia 0-4 hasi zen Euroligan,ziur aski gogoratzen dudan hasierarik kaxkarrena, baina hortik aurrera, Pedro Martinez heldu zenetik, Baskoniak sei partida irabazi ditu, eta gaur egun balantze hori parekatuta dauka. Eta jarraian dauzkagun bi partidak irabazi modukoak dira. Milan eta Bartzelonaren aurka jokatuko dugu aste honetan, hain zuzen ere, sailkapenean azkena eta hamabigarrena doazen taldeen kontra. Galdu ditzakegu, bai horixe, baina biak irabazi baita ere!

Pedrok lortu duena ezin dut ondo deskribatu. Denok pentsatzen genuen taldea aldatuko zuela, baina ez dut uste inork pentsatuko zuenik hain azkar lortuko zuelarik, ezta hain ondo ere. Gaurko Baskonia eta Prigioniren Baskonia bi talde ezberdinak dira. Jokalari berdinak jokatzen dute, baina guztiz ezberdin mugitzen dira zelaian. Benetan gustatuko litzaidake jakitea zer arraio egin duen Pedrok osagai berdinekin beste jaki ezberdin bat prestatzeko, baina ez da erraza. Hala ere, saiatuko naiz azaltzen nik ikusten dudan lau alderdi nagusienak:

1. Defentsa. “Negua joan da ta” abesten zuen, zoragarri gainera, Zea Mays taldearen abeslariak, eta Prigionik utzi zuen neguarekin, defentsa arraro eta korapilatsuak joan dira ere. Pedrok udaberria ekarri du Gasteizera, defentsa normal eta handi batekin, eta ala eta guztiz ere, udara heldu gaitezke, zeren oraindik gauza asko hobetu ditzakegu. Niretzat defentsa da aldatu den alde nabariena, baina ez garrantzitsuena. Handiena talde jokoa izan da.

2. Talde jokoa. Prigioniren taldea oso bertikala zen. Hegalekoak bazter batean bizitzen ziren, partida lehenengo lerrotik ikusten, eta jokoaren ardatza guztiz lineala zen. Grangerrek goian, pik and roll-a jokatzen Ilimane edo Vioghtmanekin. Ateratzen bazen, primeran, ez bazen ateratzen, baloia Tokorentzat, eta Tokok, bakarki gehienetan, bat-baten kontra jokatzen zuen. Eta hori zen guztia. Saskiak etortzen ziren, jokalarien maila pertsonala eta kalitatea oso ona baitzen, baina ez geneukan talde bat, multzo bat baizik. Orain, berriz, baloia oso azkar mugitzen da bost jokalarien artean. Hegalekoak protagonista sentitzen dira, eta noski, hori bere konfiantzan(hirukoen portzentajeetan) nabarmentzen da. Pedrok oso argi dauka baloia mugitu behar dela, baita jokalariek ere. Eta azkenik, bat-baten kontra jokatu behar bada edo pick and roll-a ateratzen bada, primeran, baina ez da aukera bakarra.

3. Poirer. Bizitzan, batzuetan, gauza harrigarriak gertatzen dira. Bagenekien Poirerek antza ona zuela, eta denok espero genuen jokalari gogor bat, baina ez dut uste inork espero zuenik Poirer azkeneko Euroliga jardunaldiaren MVP-a izatea. Poireren maila taldea guztiz orekatu du, naiz errebotean naiz defentsan egiten ari dena itzela da. Maila hau mantenduz gero, Baskoniaren dimentsioa asko handitzen da. Baina gogoratu behar dugu oso jokalari gaztea dela eta iaz gauza bera gertatu zela Voightmanekin, eta azkenean ez zuen maila mantendu. Itxaron beharko dugu, baina amets egin, baita ere!

4. Mentalitatea. Baskonia, Pedrorekin, kanpoan irabazten ari da. ACB ligan, agian, horrelakorik espero genezakeen, baina Euroligan? Ezta pentsatu ere! Zalgiris, Izar Gorria eta Efes erori dira bere zelaietan, eta espero dezagun bihar Milanek ibilbide berdina hartzea. Kanpoan irabaztea ez da bat ere erraza eta hori lortzeko taldearen mentalitatea oso gogorra izan behar da. Eta denok dakigunaren arabera, Prigionirekin ez zen gertatzen.

Zoritxarrez, egoera hau ez da betirako mantenduko. Egun batean galduko du Baskoniak, eta prest egon beharko gara porrot hura ondo jasotzeko. Nire ustez jokalari hauek eta, bereziki, Pedro Martinezek gure konfiantza irabazi dute jadanik.

Orain, berriz, gozatu dezagun taldearen mailarekin, itzela da eta.

Amets egin dezagun