DÓNDE ESTÁ EL LÍMITE DE ESTE BASKONIA?

DÓNDE ESTÁ EL LÍMITE DE ESTE BASKONIA?

Fuente: elcorreo.com
Fuente: elcorreo.com

Hace un tiempo tuve la oportunidad de leer un libro que me gustó mucho y me resultó verdaderamente apasionante: «Dónde está el límite?«, escrito por el exbroker de bolsa y ultrafondista Josef Ajram.

Un deportista que un día decidió explorar en lo más adentro de sí mismo y buscar el límite de su organismo ante pruebas deportivas de extrema dureza. Quería saber hasta dónde era capaz su cuerpo de aguantar un esfuerzo físico.

Con ese objetivo, empezó a competir en grandes pruebas deportivas por todo el mundo, muchas de ellas de un nivel de exigencia al alcance de muy pocos deportistas. Pero la consecución de esas metas deportivas le provocaba de inmediato nuevas dudas, en forma de un incremento paulatino respecto a lo ya conseguido. «Si hoy he llegado hasta aquí, por qué no voy a poder mañana un poco mas?» Si no lo habéis leído, os lo recomiendo.

Fuente: baskonia.com
Fuente: baskonia.com

Y salvando las distancias, este Baskonia que estamos teniendo la suerte de disfrutar en estos últimos partidos, me genera dudas similares. Dónde tenemos el límite?

A día de hoy, creo que el Baskonia se ha convertido en una seria amenaza para el resto de equipos, en las dos competiciones en las que sigue en liza.

Ya se que al leer esto algunos me tildarán de oportunista, de optimista, de Baskonista!, y no les falta razón, pero creo sinceramente que con Pedro Martínez estamos viendo un gran baloncesto, en especial desde hace un mes aproximadamente. El presente mes de Marzo, ha sido para enmarcar, y en cierta manera recuerda al nivel baloncestistico que tuvimos antaño.

En los últimos partidos me ha llamado especialmente la atención la defensa. El potencial ofensivo del equipo ha estado claro desde el principio, con muchos jugadores capaces de anotar y de conseguir un buen número de puntos en apenas unos segundos, y ahí creo que seguimos a buen nivel.

Fuente: baskonia.com
Fuente: baskonia.com

Y respecto a la defensa, creo que ha sido el apartado donde más ha mejorado este grupo. Los jugadores están adquiriendo un grado de  sincronía, de compromiso, y de ayuda al compañero, digno de los grandes equipos y de las grandes temporadas.

Estamos viendo cómo a los equipos contrarios les dejamos en una puntuación muy baja al terminar un partido. Estamos viendo victorias baskonistas por encima de la veintena en numerosas ocasiones. Estamos viendo cómo algunas de estas abultadas victorias se producen además contra los mejores equipos de Europa, a los que sólo ganar, ya podría ser considerado como un triunfo…

Es inevitable, que esa superioridad que vemos los aficionados a nuestro equipo, no la convirtamos en optimismo. Moderado, pero es un optimismo que ya nos tocaba disfrutar.

Y creo además que del trabajo de Pedro todavía pueden sacarse más conclusiones. Durante el año hemos ido viendo jugadores que han tenido partidos mas flojos, hasta el punto de ser criticados por el nivel que estaban demostrando.

Fuente: marca.com
Fuente: marca.com

Lo ha comentado el mister en alguna entrevista, y lo está demostrando. Para él, todos los jugadores son importantes, y cuenta con ellos. Y creo desde mi modesta opinión, que el staff técnico está consiguiendo que todos ellos aporten cosas buenas para el equipo y vayan poco a poco siendo y sintiéndose importantes.

Y en este momento me resulta difícil no acordarme del que vino en verano como fichaje estrella del equipo esta temporada, el desafortunado Jordan Mc Rae. Un jugador del que, curiosidades del deporte de la canasta, nos hemos olvidado muy rápido, casi tan rápido como del productivo Kevin Jones. Y ese detalle me parece significativo y dice mucho a favor del resto de jugadores.

Pero además, me parece interesante también destacar en este momento la progresión que están tenido otros jugadores, que ya este año están jugando muy buenos minutos, y que están llamados a incrementar aún más sus prestaciones el año que viene, como Poirier, Vildoza, o Garino. Todos ellos pintan muy bien, y estoy seguro que van a seguir dando grandísimos momentos.

Fuente: el correo.com
Fuente: el correo.com

La increíble racha del mes de Marzo nos ha colocado en una inmejorable posición en ambas competiciones. Segundo en Liga Endesa, sólo empatado con Barcelona, y recién (y por fin) llegado al Top-8 de Euroliga, y con opciones de llegar a subir alguna posición más. Alguien lo creía factible hace un par de meses?

Los apenas 3 meses de competición que restan para acabar la temporada se presentan por tanto apasionantes. Viendo el nivel que está mostrando el equipo en cada partido, no podemos pesar en otra cosa que no sea una final de Liga y una Final Four. Es mucho pedir? Quizás un poco…., pero no es factible?

Es cierto que hay que ser precavido, moderado en las pretensiones y realista, porque además tenemos muy reciente un tirón de orejas importante en este sentido, como fue la Copa del Rey de Canarias, pero creo que este Baskonia tal y como está va a regalarnos un gran final de temporada este año.

Fuente: as.com
Fuente: as.com

En definitiva, que vamos a disfrutar con este equipo, con este elenco de jugadores, y con este cuerpo técnico, porque están haciendo un gran trabajo que está ya dando su frutos. El tremendo nivel defensivo y el grandísimo potencial ofensivo que muestran es ahora mismo de lo mejor de Europa.

Nos ha costado un poco alcanzar el nivel óptimo, pero desde luego que estamos en disposición de hacer algo grande. Yo confío en que va a ser así.

Este jueves llega Macabi a Vitoria-Gasteiz. El equipo de Neven, un entrenador bien conocido en nuestra ciudad, y que hizo sin duda un grandísimo trabajo aquí. El partido se presenta vital, pero menos que hace un par de semanas, cuando nos fijábamos en los 6 puntos de diferencia en el average….

Yo confío en ganarlo, lo mismo que el último ante los turcos del Efes. De esta forma, y de ser así, se cerraría una gran serie de victorias en la máxima competición europea que nos daría una importante inyección anímica de cara al Top-8.

Mi pronóstico en este sentido es acabar sextos y jugárnosla con el Olimpiakos griego. De los tres de arriba (junto con CSKA y Fenerbahce), creo que si por un camino tenemos alguna opción, es por aquí. Y vamos a ir a por todas desde hoy hasta (ojalá) Belgrado. Queremos volver a una Final Four!

Me disculpais si hoy he sido especialmente optimista. Ya lo siento, pero estoy cachondo.

Aupa Baskonia!

Fuente: euroleague.net
Fuente: euroleague.net

 

 

 

Puzlea osatzen

Puzlea osatzen

Gaur egungo Baskoniari zerbait falta zaio. Ez dakit ondo zer den, edo hobeto esanda, ez dakit ondo non kokatuko nuke McRaek utzi duen zulo itzelaren ordezkoa. Azkeneko lau partidak berrikustean erraz ikusi ditzakegu Baskoniak dituen arazo larriak. Ala eta guztiz ere, arazoak arazo, Baskoniak Euroligan ematen ari den maila oso ona dela deritzot. CSKA edo Fenerbahceren aurka ondo borrokatu genuen, Olympiakosi jipoi ederra sartu genion eta atzo, Real Madrilen aurka, bi puntura geratu ginen. Kontuan izan Euroliga barruan dauden lau talderik onenak aipatu ditudala.

mcrae

Baina zer behar du Baskoniak? McRae joan da, eta ziur naiz bere ordez beste jokalari bat ekarriko duela Baskoniak, baina nola osatuko du puzle hura? Puzlea osatzeko fitxa asko ikusten ditut: Marcelinho, Vildoza, Garino, Jones eta Malmanis hain zuzen ere. Aztertu ditzagun, bada

Lehenengo fitxak Jones eta Malmanis dira. Jones Baskoniarekin duen lotura bi aste barru bukatzen da. Eta bi aste barru Malmanis prest egongo da berriro jokatzeko. Baskoniak hartu behar duen lehenengo erabakia hori izango da: Jonesekin jarraitu edo ez? Malmanisen itzala hantxe dago eta. Eta erabaki horren ondorioa puzlearekin bukatuko du edo ateak irekiko dizkio espekulazioari.

Bigarrengo fitxak antolatzaileak dira: Marcelinho nahiko gaizki jokatzen ari da azkenaldi honetan, eta ez dirudi konponketa errazik duenik, Vildoza oso gaztea da eta taldetik kanpo dago ACB ligan, eta hori ez dio usten jarraitutasunarekin jokatzen, eta bukatzeko, Granger nahiz fisikoki nahiz mentalki nekatuta dago. Azken finean, taldeak antolatzaile sendo bat faltan botatzen du, eta momentu honetan ezin dut ziurtatu taldearen barruan dagoenik.

Marce

Azkeneko fitxak hegalekoak dira. Non arraio dago Timma? Denboraldia hasi zenean Timma ez zegoen, baina aitzakia asko aurkitu genituen eta denok uste genuen azkenean agertuko zela. Eta agertu zen, ez gehiegi, baina agertu zen. Baina azkenengo lau partida hauetan Timma ez da agertu berriro, eta taldeak beste konponbide batzuk aurkitu behar izan ditu: Grangerekin hegaleko jokatzen, bi hegaleko txikiekin batera jokatzen, edo Garinori minutu gehiegi ematen. Baina taldeak puntuak behar dituenean, Garino ez da jokalaririk aproposena. Ziur aski Timma agertuko da berriro, oso jokalari ona da eta, baina bitartean taldeak bere puntuak faltan botatzen ditu. Garinok, aipatu dudan moduan, borrokalari soil bat da, eta Timma ondo balego osagarri on bat izango luke, baina gaur egungo Timmarekin taldeak puntu gehiago behar ditu, eta berak ezin dizkio eman.

Osagarri hauekin guztiekin puzlea osatu behar du Baskoniak. Nik nahiko argi daukat zein izango zen nire aukera, baina ulertzen dut ez dela erraza, eta bakoitzak bere iritzia izango duela. Nik Baskonia izango banintz, Jones kenduko nuke eta hegaleko amerikar bat ekarriko nuke. Taldea osatuko nuke Malmanis edo beste jokalari komunitario batekin, eta Vildoza ACB ligan sartuko nuke Garino edo Marcelinhoren ordez.

Eta zuek zer aukeratuko zenukete?

Grupo Baskonia-Alavés Group

Grupo Baskonia-Alavés Group

Alavesek eta Baskoniak hitzarmen bat sinatu zuten iaz. Hitzarmen horren arabera, Alavesen aurrekontutik %4a pasatuko dio urtero Baskoniaren kontuari, “kudeaketagatik”. Alavesek berak jakinarazi zuen abenduan akziodunei aurkeztutako balantzean, eta atzo, El Correo-n, zehaztasun gehiago irakurri genuen. 2,3 milioi izan ziren iaz.  Hantxe irakurri genuen ere Baskoniak 1,1 milioi superabitekin bukatu zuela iazko denboraldia.

Hauek dira albisteak, baina gero, zaletasunaren arabera edo maite-gorrotoaren arabera irakurri eta entzun dezakegu interpretazio ugari. Dirudienez, gasteiztar askok ez dute onartzen Gasteizen gertatzen ari den aldaketa. Jadanik, “Grupo Baskonia-Alavés Group”-ek ordezkatu ditu nahiz Baskonia nahiz Alavés. Errealitate hau ez duena ikusten, arazo larri bat dauka. Hots, ez dauzkagu bi klub bat bakarrik baizik, saskibaloi eta futboleko sailekin, hori bai.camisetaBaina berri hau argitaratu zenetik, gasteiztar guztiak amorru bizian daude. Futbol-zaleak sutan: Lapurtu digute! Josean Querejeta madarikatu horrek! Saskibaloi-zaleak futbol-zalekin haserre: Eskergabe hauek! Non ote zen Alavés Josean Querejetak taldea hartu zuenean? Eta non egongo ote zen gaur hartu ez izan balu? Desagertuta! Bakoitzak bere hitzetan, baina gutxi gorabehera argudio berdinak entzun ahal ditugu Gabonetako eztabaida gehienetan. Dakizuenez, koinatu gehiegi batzen dira egun hauetan mahi baten inguruan.

250.000 bizilagun bizi da Gasteizen, oso hiri txikia baita, baina lehenengo mailako bi talde dauzkagu. Eta bi talde horien kudeatzailea pertsona bera da. Lortzen diren sinergiak aprobetxatzea ez da aukera bat, behar bat baizik. Gure errealitatea asko aldatzen ari da, eta aldaketa horren eraginez, kudeaketa aldatu behar du nahitanahiez. Bukatu dira babesle handiak, ez dugu berriro Taugres berri bat hain errez aurkituko, eta errealitate krudel horretan igeri egiteko, ezagutzen dudan igerilari hoberena da Josean Querejeta. Bi aukera daukagu Gasteizen, aldatu edo pikutara joan. Eta nik ez dut nahi ez Baskonia ez Alaves pikutan ikusi nahi.

Josean Querejetaren kudeaketa itzela dela ez du inork ukatzen, haters-ak ezik noski. Urte batzuetan hobeto egin dezake eta beste batzuetan berriz, pixka bat txartoago, baina perspektibarekin ikusten badugu, bere kudeaketa beti gorantz doa. Saskibaloian adibidez, orain dela urte asko ez ditugula titulurik irabazten (etorriko dira), baina aitzitik, Euroliga berrian gaude eta hantxe egongo gara hurrengo hamar urteetan. Ez gara jada Scolak, Machek edo Bennettek osatu zuten “TAU CERÁMICA” inperial hura, baina Europan dauden hamasei talde onenen artean egongo gara beti. Futbolean berriz, taldea 2B mailan hartu zuen eta lehenengo mailan dauka dagoeneko. Asko sufrituko du aurten maila mantentzeko, baina bederen Gabonak salbazio postuetan igaro du taldeak. Hobeto egon liteke? Bai horixe! Baina askoz txarrago ere bai.

Grupo Baskonia-Alavés Group”en kontuak erlazionatuak daude. Beti egon dira erlazionatuak, baina azkenean gardentasun pixka bat adierazi dute eta zenbakiak mahai gainean jarri dituzte. Nire ustez ondo dago, baina badakit post honekin ez dudala gerrarekin bukatuko. “Pro” eta “anti”-ak gerran jarraituko dira.

Gabonetan Buesa Arena ia beteta ikusi dugu. 14.000 bat ikusle egon dira CSKA eta Real Madril ikusten. Futbolean berriz, 18.000 bat lagun bildu ziren Mendizirrotzan Alavés eta Las Palmasen arteko neurketa ikusteko. Baskonia eta Alavesen zaleak itzelak dira benetan. Eta aurretik daukagun urtea oso gogorra izango da bi taldeentzat. Alavesen garaipen bakoitzak Baskoniari on egingo dio. “Espanyoli irabazi dio Baskoniak” izendatu zuen Danel Agirrek idatzitako artikulua orain dela bi hilabete, eta berarekin bat nator.

Ongi etorri denoi errealitate berri honetara. Aupa Baskonia, eta Aupa Alavés!

Undertaker

Undertaker

By Urbix,

Hemen daukagu Urbixen bigarren artikulua! Mila esker Andoni!

Undertaker

WhatsApp Image 2017-11-23 at 13.57.20

Ostiralean CSKA Mosku dator Gasteizera. Gaztelaniazko ‘que viene el coco’ edo ‘el hombre del saco’ esaerek ez dute itzulpen errazik euskaraz. Haur txikiei abesten zitzaizkien seaska abestietan piztiak eta munstroak aipatzen ziren, haurrak, beldurraren beldurrez, lokar zitezen. CSKA, Baskoniarentzat, piztia, munstroa da. Real Madril bera baino gorrotatuagoa, ziurrenik. Theo Papaloukas-en lepo mozketa keinu harengatik, Nocionik hamarkada bat atzera Universal Sports Hall hartan galdu zuen baloi madarikatu harengatik, Ettore Messinaren zezenketagatik, Dimitrios Itoudis diplomatikoaren ziztadengatik… eta Europako aberatsak direlako. Baskoniak Euroligako aberatsen aurka borrokatzeko berezko grina daukalako sartua odolean.

Messina Manolete izan zitekeen, prentsaurreko sonatu hartan Buesan saskibaloia ez, zezenketa bat ikusi zela esan zuenean. Baskonia zaleen zerrenda beltzera pasa zen orduan. Itoudisek ere bere maisu izandakoaren antzera jokatu zuen geroago, baina zenzenketak ez, wrestling borroka bat bezala epaitu zuen, 20 X 20 kantxan ikusitakoa. Ez dut wrestling-a asko ezagutzen, entzuna nuen ba dagoela Rey Misterio izeneko borrokalari bat… Begiratu egin behar izan dut, munduko 20 wrestler ezagunenen zerrenda, bat aukeratu eta Itoudis-i goitizen bat jartzeko. Undertaker gustatu zait. Ehorztailea. Baskoniaren loriarako bidea hondoratu duen entrenatzaile ezagunenetakoa baita.

Ez dut sobera atsegin Itoudis. Sumatuko zenuten, dagoeneko. Bi Itoudis baitaude: Dr. Jekyll eta Mr. Hyde. Bere taldeak irabazten duenetan, partida osteko agerraldietan errespetua erakusten die Baskoniari, bere zaleei, kirol taldeari, Dr. Jekyll-en paperan. Galtzen duenetan, ordea, bere nortasuna eta izaera erabat eraldatzen dira, eta diskurtso latzak botatzen ditu, epaileen jarduna hitz itsusiekin kritikatuz. Hori, kazetariak errespetatzen ez dituenean…

Pasa den apirilean gertatu zen azkena. Top 8an, Baskonia eta CSKA elkarren aurka aritu ziren Istanbulgo Lauko Finalean aritzeko postu baten bila. 3-0 nagusitu ziren errusiarrak, baina Moskuko bi partidak markagailu estukoak izan ziren, eta epaileak, nola ez, erabakigarriak izan ziren, une jakinetan Europako talde aberatsenaren aldeko erabaki eztabaidagarriak hartuz. Beste behin. Gasteizen 3-0koa lortuta, nik neuk, epaileen lanaren inguruan galdetu nion Buesako prentsa aretoan Itoudis-i. Gaztelaniaz galdetu nuen, itzultzaileak ingelesez galde ziezaion, protokoloak agintzen duen moduan.

Ez zion utzi itzultzaileari bukatzen utzi. Gaztelania ulertzen duela jakin genuen egun horretan aretoan ginen kazetariak.  Zenbait galderek bere onetik ateratzen dutela ere bai: «Badakit nondik zoazen, eta ez dut onartzen nire jokalarien ahalegina, esfortzua, epaileen lanaren baitan epaitzea». Berriro galdetzeko aukerarik gabe, aulkitik jaiki eta martxa egin zuen. Hori da Itoudis, 2012an Baskoniako entrenatzaile izatetik gertu egon omen zen entrenatzailea. Elegantea tratuan, komeni zaionean, baina harroa, gustatzen ez zaiona entzuten duenean.

Beste baterako utziko dut entrenatzaile ona den edo ez den. Euroliga bat irabazi du hiru urtetan, CSKArekin, eta beste bi Lauko Finalak jokatu. Palmares bikaina. Baina 40 milioi euroko dirutza jarri diote eskura urtero, nahi izan dituen talde puskak egiteko. 120 milioi euro hiru urtetan, eta Euroliga bat onartzeko moduko balantzea den, zuen, irakurleen esku uzten dut.

Andoni Urbistondo, «Urbix«

Amets egin dezagun

Amets egin dezagun

Urbixek aipatutako “utopia” bizirik jarraitzen du, baina agian utopia hitza jadanik ez du zentzurik. Baskonia 0-4 hasi zen Euroligan,ziur aski gogoratzen dudan hasierarik kaxkarrena, baina hortik aurrera, Pedro Martinez heldu zenetik, Baskoniak sei partida irabazi ditu, eta gaur egun balantze hori parekatuta dauka. Eta jarraian dauzkagun bi partidak irabazi modukoak dira. Milan eta Bartzelonaren aurka jokatuko dugu aste honetan, hain zuzen ere, sailkapenean azkena eta hamabigarrena doazen taldeen kontra. Galdu ditzakegu, bai horixe, baina biak irabazi baita ere!

Pedrok lortu duena ezin dut ondo deskribatu. Denok pentsatzen genuen taldea aldatuko zuela, baina ez dut uste inork pentsatuko zuenik hain azkar lortuko zuelarik, ezta hain ondo ere. Gaurko Baskonia eta Prigioniren Baskonia bi talde ezberdinak dira. Jokalari berdinak jokatzen dute, baina guztiz ezberdin mugitzen dira zelaian. Benetan gustatuko litzaidake jakitea zer arraio egin duen Pedrok osagai berdinekin beste jaki ezberdin bat prestatzeko, baina ez da erraza. Hala ere, saiatuko naiz azaltzen nik ikusten dudan lau alderdi nagusienak:

poirer

1. Defentsa. “Negua joan da ta” abesten zuen, zoragarri gainera, Zea Mays taldearen abeslariak, eta Prigionik utzi zuen neguarekin, defentsa arraro eta korapilatsuak joan dira ere. Pedrok udaberria ekarri du Gasteizera, defentsa normal eta handi batekin, eta ala eta guztiz ere, udara heldu gaitezke, zeren oraindik gauza asko hobetu ditzakegu. Niretzat defentsa da aldatu den alde nabariena, baina ez garrantzitsuena. Handiena talde jokoa izan da.

2. Talde jokoa. Prigioniren taldea oso bertikala zen. Hegalekoak bazter batean bizitzen ziren, partida lehenengo lerrotik ikusten, eta jokoaren ardatza guztiz lineala zen. Grangerrek goian, pik and roll-a jokatzen Ilimane edo Vioghtmanekin. Ateratzen bazen, primeran, ez bazen ateratzen, baloia Tokorentzat, eta Tokok, bakarki gehienetan, bat-baten kontra jokatzen zuen. Eta hori zen guztia. Saskiak etortzen ziren, jokalarien maila pertsonala eta kalitatea oso ona baitzen, baina ez geneukan talde bat, multzo bat baizik. Orain, berriz, baloia oso azkar mugitzen da bost jokalarien artean. Hegalekoak protagonista sentitzen dira, eta noski, hori bere konfiantzan(hirukoen portzentajeetan) nabarmentzen da. Pedrok oso argi dauka baloia mugitu behar dela, baita jokalariek ere. Eta azkenik, bat-baten kontra jokatu behar bada edo pick and roll-a ateratzen bada, primeran, baina ez da aukera bakarra.

3. Poirer. Bizitzan, batzuetan, gauza harrigarriak gertatzen dira. Bagenekien Poirerek antza ona zuela, eta denok espero genuen jokalari gogor bat, baina ez dut uste inork espero zuenik Poirer azkeneko Euroliga jardunaldiaren MVP-a izatea. Poireren maila taldea guztiz orekatu du, naiz errebotean naiz defentsan egiten ari dena itzela da. Maila hau mantenduz gero, Baskoniaren dimentsioa asko handitzen da. Baina gogoratu behar dugu oso jokalari gaztea dela eta iaz gauza bera gertatu zela Voightmanekin, eta azkenean ez zuen maila mantendu. Itxaron beharko dugu, baina amets egin, baita ere!

4. Mentalitatea. Baskonia, Pedrorekin, kanpoan irabazten ari da. ACB ligan, agian, horrelakorik espero genezakeen, baina Euroligan? Ezta pentsatu ere! Zalgiris, Izar Gorria eta Efes erori dira bere zelaietan, eta espero dezagun bihar Milanek ibilbide berdina hartzea. Kanpoan irabaztea ez da bat ere erraza eta hori lortzeko taldearen mentalitatea oso gogorra izan behar da. Eta denok dakigunaren arabera, Prigionirekin ez zen gertatzen.

Zoritxarrez, egoera hau ez da betirako mantenduko. Egun batean galduko du Baskoniak, eta prest egon beharko gara porrot hura ondo jasotzeko. Nire ustez jokalari hauek eta, bereziki, Pedro Martinezek gure konfiantza irabazi dute jadanik.

Orain, berriz, gozatu dezagun taldearen mailarekin, itzela da eta.

Amets egin dezagun

Unfollow-Follow

Unfollow-Follow

Jordan McRae daukagu gaur berri guztietan. Dirudienez, Baskonia taldearen twitter kontua jarraitzeari utzi egin zion Jordanek, baina bost minutu pasa eta gero, berriz ere jarraitzeari ekin zion. Hori gutxi balitz ere, gaur goizean tweet bat ezarri du egiaren askatasuna aldarrikatzen. Baina gero ezabatu du.

Mcrae egia

 

Eta bi tontakeri hauekin badaukagu beita sare sozialetan aritzen garen guztiok. Hasi gaitezke idazten eta mintzatzen, taldetik botatzen, ebakuntza egiten edo harrikatze bat prestatzen Jordan McRaerentzat. Hauxe da gaur egun daukagun mundua. Bi huskeria ikusten ditugu eta pelikula osoa badakigu jada. Inolako zalantzarik gabe gainera!

Ez dakit nola bukatuko duen McRaek Baskonian, edo nola dagoen bene-benetan bere sorbalda, baina bi gauza argi daukat: Lehenengoa, Gasteizen sorbalden espezialista onetariko bat daukagula, Mikel Sanchez hain zuzen ere, eta bere hitza da errespetatu egin behar duguna, eta ez gure ateraldi traketsak. Bigarrena, ez dakigula nola dagoen jokalariaren kontratua, ezta bere erlazio klubarekin ere. Baina zer gertatuko den azkenean jokalariarekin, bakarrik denborak esango digu. Sendatu, ebakuntza egin edo alde egin. Auskalo!

Hala ere, nire gaurko hausnarketa pixka bat sakonagoa egin nahiko nuke. Gaur egun, follow-unfollow batek daukan eraginari buruz, hain zuzen ere. Nahita egin al du? Ez? Zer nolako konklusio atera dezakegu keinu horretatik? Benetan konklusioren bat atera behar dugu? Bada, agian bai, baina pentsa dezagun. Agian, ez!

Azkenaldi honetan, adibide ugari ikusi egin ditugu. Agian famatuena Piqueren “Se queda” izan daiteke. Bi hitz, ez gehiago, eta berak argitu zuen arabera, txantxetan. Bada, hilabete oso bat egon ziren irratiek horri buruz hitz egiten eta milaka egunkari idatzi zuten bi hitz ohiek aztertzen. Eta mezu pertsonal sinple bat izan zen bakarrik.

Alde batetik zaleak daude. Zaleek sare sozialetan egiten duzun guztia ikusten dute, eta ez dute barkatzen. Txorakeri bat eginez gero, naiz eta segundo bakar bat iraun, ikusiko dute eta errepikatuko dute beste zale guztiek ikusi arte. Agian normala da. Egunero iritziren bat bota behar dugu, ezta? Eta bestaldetik, komunikabideak daude. Haiek ere sare sozialetan agertzen denari arreta jartzen diote, eta keinu sinple batekin berri sakon eta garrantzitsu bat egiten dute maiz.

Azkenean, arazoa ez du pertsonaiak sortzen, ez zaleek, ezta komunikabideek ere. Baina denok batera, bai. Txorakeri bat egiten dugu, follow-unfollow bat adibidez, eta hurrengo bi astetan badaukagu jada zertan hitz egiteko sare sozialetan, zertan mintzatzeko irratietan eta zertan idazteko egunkarietan.

“Fiba” leihoak.

“Fiba” leihoak.

Hamar egun barru, Espainiak bere lehenengo partida jokatuko du Burgosen, “Fiba leiho” deitu duten jardunaldiaren barruan. Esloveniaren kontra, hain zuzen ere. Baina, ze jokalariekin jokatuko du partida hori? Nor joango ote da partida horretara? Auskalo! Aztertu dezagun bada:

Fibak, inori galdetu gabe (ez klubei ezta jokalariei behintzat), orain dela urte bat edo, erabaki zuen leiho hauek irekitzea. Erabaki zuenetik, saskibaloi mundu osoa aurkan jarri zen. Jokalariek partida asko jokatzen dituzte urtean zehar, eta kluben inbertsioa itzela da jokalari hauek ondo zaintzeko eta modu egokienean mantentzeko. Hori dela eta, klubek ez dute nahi bere jokariek bolo hauek jokatzeko uztea inondik inora. Gainera, NBAk oso argi utzi du lehengo momentutik: bere jokalariek ez dira leiho hauetara joango. Guzti hau ikusita, Euroligak bere egutegia prestatzerakoan, leiho hauek ez zituen kontutan hartu, eta gerra bat ireki zen Fiba eta Euroliga artean. Baina gerra honetan, oraindik ez dakit zergatik, NBA kanpoan geratu zen. Bitxia, ezta? Eta jokalariek, gerra honen erdian, irtenbide bat eskatuz.

Zergatik ireki du leiho hau Fibak? Bada, noski, diru kontu bat. Fibak babesle oso garrantzitsuak dauzka, baina beraien marka bakarrik udan ikusten du jendeak. Selekzioak abuztuan jokatzen du, baina beste hamaika hilabetetan ez du berriro jokatzen. Egoera hau, babesleei oso kalte gogorra eragiten die. Hau konpontzeko, Fibak iaz konpetizio berri bat asmatu zuen urte osoan bere babesleei zerbait eskaintzeko, “Fiba champions league”. Eta aurten bezala hasi zen konpetizio honek, hau da, klubak eta federazioak mehatxatzen. Baina Euroligako klubak gogor eragin zioten Fibaren mehatxuei, eta Euroliga aurrera beti bezala jarraitu zuen. Fibak, gerra galdu ondoren, bere babesleei oso produktu kaxkarra eskaini zion, bigarren mailako taldez beteta eta telebistan ikusleri eskas batekin. Azkenean, Tenerifek irabazi zuen txapelketa, eta errespetu handiarekin, horrelako talde bat irabazi eta gero, konpetizio hau porrot bat izan zela argi eta garbi esan dezakegu.

Hori ikusita, eta bere babesleei produktu hobeago bat eskaintzeko asmorekin, leihoen kontua asmatu zuten Fibako agintariek. Zertan asmatzen dugu beti? Nazional selekzioekin, ezta? Bada, tira! Jokatu dezagun selekzio hauekin urtean zehar. Baina uste dut beste porrot bat jasoko dutela berriro.

o-SCARIOLO-facebook-680x399

NBAko jokalariak ez dira etorriko. Ez daude ezta deituta ere. NBArekin gatazka bat izatea ez da Fibaren asmoa. Ondo dakite gerra horretan sartuz gero, ez dutela ezertxo ere aterako eta beste alde batera begiratu dute. Baina Euroliga beste gauza bat da, hauekin bai, hauekin borrokatzea atsegin dute, eta bere arma guztiak atera dute kalera. Kazetari bat hartu dute bozeramaile bezala, Jose Huget, “Mundo Deportivo” egunkarian idazten duena hain zuzen ere, eta han irakurri dezakegu Fibaren mehatxa guztiak. Azkena eta larriena, Real Madrilek ez badu Randolph eta Doncik leihoetara joaten uzten, Espainiari bere partida galduta moduan emango dio Fibak! (ez dut uste, baina tira…)

Baina ez da bakarra izan. Azken egun hauetan entzun dugu nola Jorge Garbajosak, FEBeko agintariak, “emergentzia nazional” baten aurrean gaudela aintzakotzat hart du. Javier Tebasek (nor arraio da gixajo hau saskibaloi munduan?) saskibaloia desagertzeko zorian dagoela esan zuen, eta gaur, azkena eta itxusiena irakurri dugu: CSDak, 155 artikulua erabiltzea pentsatzen ari du, eta irailaren 24ko Euroliga partidak ezeztatatu nahi ditu. Piolin burura etorri zait, ez dakit zergaitik.

Baina hau ez da inportanteena. Aztertu dezagun ze jokalariekin jokatuko dute selekzioak partida hauek. Oraindik ez dago argi, baina gauza batzuk jada badakigu: NBAko jokalariak ez dira joango leiho hauek jokatzera, baina horrez gain, Euroligako jokalari gehienak ere ez. Batzuk, Timmak bezala, argi esan dute, beste batzuk berriz, gehienak, ez dute oraindik konfirmatu, baina bere hitzetik ez direla joango ulertu dezakegu. Agian jokalariren bat joan daiteke, adibidez Kruno Simonek joan nahi duela adierazi du, baina gehienak ez dira joango. Orduan nortzuk joango dira? Bada, Espainian adibidez, jokalari on batzuk joango dira… Pablo Aguilar, Victor Arteaga, Beiran, Oriol Pauli, Fran Vazquez edo Javi Vega. Jokalari onak, zalantzarik gabe, baina bigarren mailakoak. Eta txarrena, beraiek saiatuko dira Espainia klasifikatzen… baina gero ez dira mundialara joango! Zeren han bai, han zein NBAko jokalariak zein Euroligakoak agertuko dira berriro zalantzarik gabe.

Eta nola egingo du Scariolok jokalari hauek ondo motibatzeko? Bigarrengo mailakoak direla esaten egon da urte osoan, eta badakite han daudela besteek ez daudelako. Eta lesioren bat jasaten badute, zer? ABPak (jokalarien elkarteak) jada aipatu du leihoen kontra dagoela, baina azkenean, zer egin dezakete?

Benetan espero dut Fiba leihoen porrota. Hau jasanezina da, benetan. Saskibaloia itzela da, baina gatazka hauekin ez diogu mesederik egiten.

 

 

 

 

 

 

Pedro Martínez, gustatzen zatzaizkit!

Pedro Martínez, gustatzen zatzaizkit!

Gaur ikusi dugun arabera, Pedro Martinezek Baskoniaren itxura guztiz aldatu du jada. Ondo al dago taldeak? Ez, ez dago ondo, baina gogoratu dezagun nola zegoen pasa den astean. Pasa den ostiralan, Baskoniak Alemanian jokatu zuen gogoratzen dudan partidurik txarrenetariko bat. Talde bezala, Baskoniak ez zen existitzen. Hamabi jokalari batu ziren Alemanian saskibaloi partidu bat jokatzeko, baina han ez zegoen talde bat, banda bat baizik. Gaur beste gauza bat ikusi dugu. Akatsak? Bai noski, gehiegi gainera, baina gaur ez zeuden hamabi jokalari, talde bat baizik.

Pedrok lortu duena ez da erraz lortzen. Oso denbora gutxi izan du lan egiteko, baina lanari gogor ekin dio, eta lehengo emaitza gaur lortu dugu. Oso garrantzitsua gainera.

Lehengo zatia

Lehengo zatian Baskonia on bat ikusi dugu. Hirukoetan asmatu dute, eta horrela konfiantza gehiagorekin jokatzen da dudarik gabe, baina baloia ondo mugitu dute, eta atzean, defentsa on bat ikusi dugu. Banan-banako defentsan, jokalariak ez dute defendatzailea aldatu. Bakoitzak berarekin jarraitu du, naiz eta blokeo on bat jan. Pibotak bai lagundu du, flash bat deitzen dena egiten, hau da, pixka bat laguntzen, baina berehala bere lekura bueltatzen. Gaur nahiko ondo egin dute jokalariak. Ez ditut akats nabarmengarririk ikusi, behintzat han. Baina akatsak beste leku batzuetan gertatu dira. Gehienetan, bigarren laguntzan eta baloia ez duen jokalarien defentsan…

Erasoan, baloia ondo mugitu dute, eta kontraeraso eta trantsizio batzuk egin dituzte. Orohar nahiko joko ona eskaini dute esan beharko genuke. Baina baloi inozo gehiegi galduz gero, errenta txikiarekin heldu gara atsedenaldira. Ziur aski gehiago merezi genuen, baina horrelakoa da saskibaloia, ez badituzu zure aukerak ondo aprobetxatzen gero garesti ordaintzen duzu.

DNqS3lKW0AAcijk

Argazki iturria: Baskonia

Bigarren zatia

Bigarren zatia ezberdina izan omen da. Hirugarren laurdenean, taldea gelditu da, ez zuen saskia ondo aurkitzen, eta atzean akatsak ziren nabari. Talde jokoa, momentuz, pikutara joan da, eta beste egunetako mamuak agertu dira berriro Buesatik. Beharbada Jayson Grangerrek beharrezkoa da irabazteko. Dudarik gabe. Baina bere jokoa pixka bat aldatu behar du. Marcelinhorekin, taldea hobeto jokatu du multzo bezala. Baina Marcelinhorekin ziur aski ez genuke irabaziko. Eta duda horrekin bizi gara denok, baita Pedro Martinezek ere.

Momentu batetan, epaileek hasi dira Baskoniaren kontran falta gehiegi adierazten, eta Panathinaikosek oso erraz egiten zituen puntuak jaurtiketa libreko marratik. Baskoniak berriz, indibidual jokatzen, ez zuen saskia ikusten. Momentu horretan partidua zihoala pentsatu dugu askok, baina ez dakit nola heldu gara bizirik azkenengo laurdenera.

Eta azkenengo laurdenean, Baskoniak bere handiuste ageri du, eta nortasuna jarri du mahai gainean. Bihotza buruari irabazi dio, eta taldeak barruan daukan guztia atera du partidua azken minutura eramateko. Taldeak nekatuta zegoen, baina ez zirudien, eta Panathinaikosek, ez zuen saskia hain erraz ikusten. Eta azkenengo momentuan, Tokoren tapoi bat, eta Beaboisen jenialtasun batek (bai, jada bigarren aldiz aurten), miraria obratu du Buesa arenan.

DNqOyhOX4AIfIBh

Argazki iturria: El Correo

Gaurko partidua oso oso garrantzitsua izan da. Taldeak behar zuen honelako garaipen bat konfiantza hartzeko. Konfiantzarekin, akats inozo hauek desagertzen joango dira poliki-poliki, eta taldeak daukan potentziala erakutsiko du laster.

Eta bai, hazi naizen bezala bukatuko dut. Pedro, gustatzen zatzaizkit! Lan bikaina, mister!

Prigioniren dimisioa

Prigioniren dimisioa

Atzoko eguna denbora luze batean gogoratuko dugu. Ziur aski Balentziaren kontra jokatutako partidua ez du gehiegirik iraungo gure oroimenean, ez, ordea, gero prentsa gelan pasatu zena. Prigioni oso serio agertu zen eta denok susmatzen genuena esan zuen: “Banoa. Ezin dut gehiago.” Eta bere dimisioa jarri zuen mahai gainean. Jokalariek ezin zuten sinetsi, eta saiatu ziren Prigioniren iritzia aldatzen, baina ondo dakigun bezala, oso buru gogorra dauka, eta erabaki bat hartzen duenean, akabo.

Baina nola heldu gara leku honetara? Ondo egin al du Prigionik? Jarraitu baino lehen zera esan behar dut: Ez da bat ere erraza niretzat artikulu hau idaztea. Ez dut esango Prigioniren laguna naizenik, ez liteke egia izango, baina niretzat ez da bakarrik beste entrenatzaile bat. Prigioni da, Baskoniaren ikurra, eta, niretzat, erreferentzia oso garrantzitsu bat.

Baina analisi serio bat egin nahi dut, eta gauzak ondo aztertzen baditugu, esango nuke bere dimisioa justifikatuta dagoela. Baskoniaren txar guztiak Prigioniren erruak dira? EZ. Baina batzuk bai. Zeintzuk?

img_scurto_20170818-162232_imagenes_md_terceros_prigioni-kkZ-U43632963224PJF-980x554@MundoDeportivo-WebDefentsa.

Ez, ez dut hitz egingo aldaketa automatikoei buruz. Aspergarria da jadanik. Klixe bat egin dugu denon artean, nik lehengoa, baina batzuetan badirudi horrelako defentsa bat egingo bagina, porrota jasoko genukela. Beti. Eta hori ez da egia. Pabloren defentsa ez da, berez,txarra. Baina gaizki egiten ari ziren jokalariak.Oraindik ez zeukaten ondo ikasita eta akats ugari ikusten ziren. Eta akats oien araberan, taldea oso galduta ikusten zen kantxan. Eta han zetorren benetako arazoa, laguntzak. Inork ez zuen laguntza on bat ematen taldean, eta han zegoen benetako gakoa, eta ez aldaketa automatikoetan. Jokalariek laguntzak ondo egingo balituzte, beste oilar batek joko luke kukurruku

Baina ala eta guztiz ere, egia da, defentsa horren arduraduna Pablo zen, eta bera zen erabakiak edo aldaketak egin beharko lukeena. Bere ideiekin hil zen, eta uste dut jokalariek oraindik ez zekitela nola interpretatu Pabloren sistema.

Burua

Ziur aski defentsaren ondorioz, taldearen konfiantza oso murriztuta zegoen. Shengelia berak, partiduaren bukaeran, ez zekien nola adierazi beraien buruari zer gertatzen ari zaien. “Bloqueo”, “tocados” eta familia horretako sinonimo asko erabili zituen deskribatzeko. Jokalari batzuk mamiak dira kantxan. Adibidez, Timma, Voightman, Poirer Huertas edo Janning, ez dira jokalariak, edo behintzat, ez dira izan behar ziren jokalariak. Bai, kantxan agertzen dira, baina ikusezinak dira. Blokeo hori apurtu behar zen lehen baino lehen, eta agian Prigionirekin, zaila izango zen.

Eraso jokoa

Erasoan ere taldea ez zegoen ondo. Jokalariek guda bere kabuz egiten zuten. Granger, Beabois eta Shengelia bakarrik jokatzen ari ziren. Ondo, baina bakarrik. Besteek, beste bederatzi jokalariek, lehengo lerroko ikusleak ziren. Bai, batzutan, Ilimanek mate edo triple bat botatzen zuen pick and roll edo pick and pop baten atzetik, eta bai, beste batzutan Timma, Janning edo Huertasek, hiruko bat edo bi botatzen zuten, baina normalean, hori gertatzen zen Toko edo Granger zerbait saiatuz gero, eta posizio zail batean. Gure eraso jokoa ondo zihoan Toko eta Granger (eta Beabois) asmatzen zutenean, baina horrela ezin zen jokatu.

Baina dena ez zen Prigioniren errua. Jokalarien ardura, egoera honetan, oso handia da, eta beraien jarrera azkeneko neurketetan (bi edo hiru salbuespenekin) tamalgarria izan da. Nabaritzen da jokalariek Prigionirekin zuten harremana benetan ona zela, baina ez nago ziur harreman hori, talde profesional batean, ona den ala ez. Jokalarien ardura pertsonala, izan daiteke gako nagusiena edozein saskibaloi talde batean. Eta hori faltan bota dugu gure Baskonian.

Bukatzeko, Prigioniri eskerrak eman nahi dizkiot. Bere zintzotasuna eta Baskoniari dion amorea berriz ere adierazi du. Bagenekien hasiberria zela, eta pixka bat pazientzia beharko genukeela berarekin, baina horrela da kirola,eta bereziki, horrela da Baskonia. Talde honetan irabazi behar da. Edo behintzat, borrokatu behar da. Eta taldea ez badu ondo jokatzen, eta, tamalgarriena, ez badu borrokatzen, entrenatzaileari begiratuko diogu. Eta hasiberri batekin, oso erraza da errudun bat aurkitzea. Ez bakarrik entrenatzaileak, hemen, Espainian inork ez du dimisioa eskatzen. INORK EZ. Eta begira nola daukagun gure panorama … Ba berak bai, ardura hartu du, eta agur esan digu.

Mila esker Pablo, eta bihotz bihotzez, sorte asko zure hurrengo proiektuetan. Bizitza oso luzea da, eta Baskoniak beste oportunitate bat eskainiko dizu etorkizunean. Ziur nago.

Ikusi arte

Gure Baskoniaren egoera

Gure Baskoniaren egoera

Lehengo ta behin, bai, euskaraz idatzi dut nire post berri hau. Eta bai, ondo irakurtzen baduzue ziur aski akats ugari aurkituko dituzu. Baina tira, hau ez da EGA azterketa bat, saskibaloi iritzi bat baizik… Eta bai, badakit oraindik ez dudala bukatu Baskoniaren barru jokoa aztertzen, baina falta den fitxaketa heldu arte ez naiz ausartzen… Hurrengo astean agian?

Gaur Baskoniaren egoera aztertu nahi dut… Zer gertatzen zaio gure Baskoniari? Taldearen sailkapena, Euroligan naiz ACB ligan, bere jokoaren ispilu erreala da ala ez? Benetan arduratu behar gara taldearen egoerarekin? Aztertu dezagun ba:

Sailkapena:

Baskonia 6 neurketa jokatu ditu, eta haietatik, 5 galdu. Bostak Gasteizetik kanpo. Bartzelona, Fuenlabrada, Kanaria haundia, Oly eta Maccabi irabazi dute jadanik… Egia esateko, iaz bost ekipo hauek Baskonia ere menperatu zuten. Baina ez bostak lerroan… Nire ustez, ACB ligan, porrotak ez dira hain inportanteak. Denbora asko dauka Baskoniak gauzak bere lekura eramateko. Euroligan berriz, bi porrotak garrantzi gehiago dauzkate. Bai, badakit Grezian (Kretan) eta Tel A Viv-en jaso dituztela porrotak, eta zelai haietan galtzea arrunta dela, baina bi porrot dira, eta Euroligan ondo hastea benetan garrantzitsua da.

portadaJokoa:

Baskonia ez dabil ondo jokatzen. Bi jokalarien sorbaldan (Granger eta Toko) utzi du Prigionik jokoaren pisu nagusia, eta haiek ondo jokatzen ari dira baina ez berriz taldea. Jokaldi gehienetan, Granger heltzen da eta pikandrola jolasten du edo Tokori ematen dio baloia. Bertikaltasun hori, gehienetan, ona da, eta talde bat ez badu bertikal jokatzen gehienetan gaizki jolasten du, baina gauza gehiago egin behar dute pixka bat aberasteko jokoa. Gure hegalekoak ez daude. Timma eta Janning ez dute baloia ikuten, eta ikusten dutenean, jaurtiketa txar bat azkenengo segundotan botatzeko da. Baskoniak ez du baloia ondo mugitzen, eta barruko jokoa guztiz difuminatuta daukagu. Ilik mateak egiten ditu pikandrolan, eta batzutan hiruko bat edo bi jaurtitzen du… Horrez kanpo bakarrik Toko daukagu.

Atzo, bapatean, Vildoza eta Beabois agertu ziren, eta jokoa guztiz aldatu zuten biok. ¿Eta zer egin zuten? Baloia ondo mugitu, eta jokalari beroa aurkitu. ¿Erraza ezta? Ba ez… Gure hegalekoak berreskuratu behar ditugu bertikaltasun bitxi hori galdu gabe, jokoari dimentsio berri bat emateko… Nire ustez, Beabois eta Mcrae-rekin dimentsio hori lortuko dugu… Eta haiekin, Granger eta Toko erosoago jokatuko dute. Beraz denbora pixka bat behar dugu…

prigioni

Prigioni

Denon ahoan dago. ¿Balio ote al du Prigionik? Auskalo! Nik oraindik ez daukat erantzun bat. Oso neurketa gutxi zuzendu ditu eta lau, bai, lau jokalari garrantzitsuak falta dira. McRae, Garino, Beabois eta afamatu laua. Lau. Denok genekien esperientzia falta zuela, eta sei neurketa ikusi ta gero… egia da, ez dauka esperientziarik. Baina kontxo!! Hori bagenekien!!

Bere babes eskema ez da erraza. Aldaketa automatikoak egiteko, jokalariak oso ondo ezagutu behar dira haien artean, eta hori oraindik ez daukate. Lortuko dute? Defentsa hori beste talde asko eta asko oso ondo egin dute. Baina oso ondo gainera! Baina inork ez da gogoratzen nola hasi ziren talde haiek…

Hurrengo astea oso garrantzitsua da, bereziki Euroligan. Bi hil edo biziko neurketak dauzkagu, etxean Balentziaren kontra (eta oso oso ondo jokatzen ari da Balentzia), eta bi egun barru, Bambergen etxean. Baskoniaren etorkizuna Euroliga honetan bi neurketa haiek zehaztuko dute, eta ziur aski, Prigioniren etorkizuna bi neurketa hauetan ateratzen dugun emaitzetara erantsita egongo da.

Hemendik, beti bezala eta gorritan gehiago… Aupa Baskonia!!!